خوشنویسی

در این مقاله نوین خط سعی کرده است تا تعریفی درباره خوشنویسی و اهداف آن بیان نماید. امیدواریم که از مطالب ارائه شده استفاده کنید.

تعریف خوشنویسی

خوشنویسی ، هنر خوش نوشتن و زیبا نوشتن با قلم یا هر نوع ابزار خوشنویسی می باشد. بطوریکه تلفیقی از دانش، هنر و عرفان است که در نهایت منجر به تزکیه نفس و تعالی هنرمند می گردد.

حال آنکه نگارنده ی این زیبایی را خوشنویس گویند. یکی از خصایص آدمی درک و تشخیص جمال و زیبایی است و به همین خاطر است که خوشنویس سالک ، مژگان دیده را قلم و خون جگر را مرکب می سازد و نرد عشق می بازد.

به عبارت دیگر، خوشنویسی یعنی توجه به جنبه ی تصویری و رعایت اصول و قواعد زیباشناختی حروف و کلمات. خوشنویسی هنری است که هم ارزش کلامی و هم ارزش تصویری دارد و توجه به این خواص مشترک، مهمترین وسیله برای بیان عواطف درون و پیام های فرهنگی و اجتماعی است.

هنر خوشنویسی به سبب جاذبه ی بسیار قوی، تأثیر شگرف و عمیق و گسترش دامنه ی فعالیت در تمامی شئون زندگی، کاراتر و دلپذیرتر از علوم و فنون است. این برتری که ناشی از لذت درک زیبایی است، سبب تمرکز حواس و ایجاد شوق به منظور دریافت معرفت و لذات معنوی می شود.

اگر هدف خوشنویسی صرفاً خواندن ( خوانا بودن نوشته ) باشد، به جهت کاربردی بودن موضوع، فعالیت هنرمند محدود به نگارش و اصول دستوری، انشاء و املای جملات می شود و از طرفی، محدود به منطقه ی جغرافیایی خاصی می گردد که با این خط آشنا هستند. اما اگر از دریچه ی دیگر، یعنی زیبایی شناختی، بنگریم، دایره ی فعالیت آزاد می شود و شخص می تواند در اثر خود احساس، عواطف و اندیشه اش را بسیار روان تر انتقال دهد. بنابراین، بیشتر به ارتباط شکل ها و ساختار هندی حروف و کلمات و کاربرد رنگ پرداخته می شود.

به این ترتیب خوشنویسی را می توان به این گونه نیز تفسیر کرد که کسانی که دانش کافی دارند می توانند بخوانند و بهره جویند ( یعنی هم مفهوم کلامی و هم مفهوم تصویری موضوع )، کسانی که نمی توانند بخوانند، می توانند درک کنند و لذت ببرند ( یعنی مفهوم بصری ).

هدف هنرمند از خوشنویسی چیست؟

هدف خوشنویس از دستیابی به رموز و الفبای زبان تصویر، بیان روشن تر و سریع تر تفکرات و شیوه های گوناگون زیبای است. صاحب هنر می تواند به مدد سر انگشتان توانا و با بهره مندی از هوش و درایت خود، در جهت ارتقا بیان زیبایی به شکل خوشنویسی باشد. هنرمند هرگز نباید از مخاطب غافل شود و باید مسیری را برگزیند که ساده و بی غش و پاسخگوی صریح خواسته ها و تمایلاتش باشد. او باید اثر خویش را به گونه ای ارائه کند که در کمترین زمان ممکن، نهایت معنا و مفهوم، در ذهن جا گیرد . ماندگار شود.

همچنین به عبارت دیگر، هدف خوشنویس از نوشتن یک اثر صرفاً خواندن آن نیست، بلکه ایجاد تصویر زیبا و افزایش اررزش بصری آن است که باعث تلطیف روحیه و ایجاد نقوش انتزاعی و دقت و توجه به مفهوم نوشته و درک بیشتر آن می شود.

آنچه با دیدن کند ادراک آن              سالها نتوان نمودن با بیان

(مولانا)